1. แต่งกายในชุดสีเดียวกันกับพรมหรือฝาผนังที่ออฟฟิศ
เข้าออฟฟิศด้วยการโผ แล้วคลานต่ำ สลับกับการซ่อนตัวตามหลืบผนัง วิ่งซอยเท้าเร็วจนถึงโต๊ะ เคล็ดลับคือ เราต้องใช้วิธีเดียวกับนกกระจอกเทศ
“กูไม่มองสบตาเห็นใคร ก็จะไม่มีใครเห็นกู” แล้วจ้ำ
วิธีนี้อาศัยความไว ถึงโต๊ะคือปลอดภัย เหมาะกับกรณีสายสิบห้านาที เลเว่ลปานกลาง
2. โทรบอกให้เพื่อนเปิดหน้าจอคอมให้
เอาเครื่องเขียนวางกระจัดกระจาย แก้วกาแฟและพร็อพอื่นๆ ต้องพร้อม เหมือนมาเริ่มทำงานแล้ว ถ้าจะให้เนียนคือ ให้นางเอากระเป๋าสำรอง (กระเป๋าหลอก) ที่เราซ่อนไว้มาวางเพื่อให้เหมือนว่าเรามาถึงแล้ว แต่ลงไปซื้อกาแฟ สอนให้เพื่อนโต๊ะใกล้เคียงกันท่องไว้ 3 ประโยคคือ
- เห็นเหมือนเนเน่มาแล้วนะคะ
- แต่เหมือนเดินไปไหนไม่รู้
- ฝากอะไรไว้มั้ยคะ
เหมาะกับการสายสี่สิบนาที เลเว่ลเริ่มน่าเกลียด วิธีนี้ อาศัยสัมพันธภาพที่ดีกับเพื่อนร่วมงานใกล้เคียง หากทำสำเร็จ ควรตอบแทนนางด้วยขนมกรอบเค็มดีๆ สักห่อ
3. หากสายมากจริงๆ ขอให้ใช้วิธี “เล่นโกรธ”
ยิ่งสายมากต้องยิ่งโกรธมาก ปิดประตูเข้ามาออฟฟิศแล้วกระแทกปิดดังๆ เดินกระแทกเท้าแรงๆ หัวยุ่งๆ หน้าวีน (เหมือนเพิ่งโดนแม่ด่าเรื่องที่นางสั่งซื้อกระชายแล้วเราไปซื้อขิงมาแทน เพราะเรานึกว่ามันก็คล้ายๆ กันน่าจะใช้แทนกันได้) ท้ายสุดต้องปิดท้ายด้วยการเหวี่ยงกระเป๋าถือลงที่โต๊ะอย่างแรง ดัง
“เปรี้ยง! โครม!”
พร้อมสบถว่า
“แม่งเอ๊ย ใครอย่ามายุ่งกะกูนะ” หรือ “กูจะทนไม่ไหวแล้วนะโว้ย” (ในกรณีมาสายใกล้เที่ยง)
ตามด้วยเสยผม 1 ที แล้วนั่งทำงานเงียบๆไปพักใหญ่จนถึงเวลากินข้าวเที่ยงค่อยทำตัวตามปกติ
ข้อควรระวังเพียง 1 ข้อ
“ระวังถูกไล่ออก”
เทปที่เกี่ยวข้อง : The Keyword EP12
