พื้นเพเป็นคนกรุงเทพฯ อยู่แถววัดเสมียนนารี แต่ไหนแต่ไรเจ๊ป้องมีความพยายามให้ทุกคนเรียกตัวเองว่า “น้องป้อง” แต่ไม่เคยสำเร็จเลย
เจ๊ป้องจบอักษรฯ เอกฝรั่งเศส โทปรัชญา จากนั้นไปเรียนต่อด้านวรรณคดีที่เจนีวา สวิตเซอร์แลนด์ แต่เมืองเขาดีเกินไปเลยอยู่ไม่ได้ต้องขับตัวเองออกมาและย้ายไปปารีส เละเทะขึ้นหน่อย พออยู่ได้ไม่เคอะเขิน ว่างก็ไปเดินเล่นสุสาน ดูคุกขังโสเภณี ย่านโสมมอะไรของนางไป
ฝ่ายพี่มานู (ผัว) แนะนำว่าให้เปลี่ยนสายไปเรียนอย่างอื่นเถอะจะได้หางานง่ายขึ้น คุณสา เลยต้องช่วยติวเลขให้กะเทยสายศิลป์จนไปต่อโทด้านเศรษฐศาสตร์ที่ซิยอง โป (Sciences Po) มหาวิทยาลัยที่ผลิตประธานาธิบดีฝรั่งเศสอย่างฌาค ชีรัก (Jacques Chirac) ฟรองซัวส์ มิตเตรอง (François Mitterrand) เอ็มมานูเอล มาครง (Emmanuel Macron) หรือแม้แต่ปรีดี พนมยงค์ (Pridi Banomyong) ก็จบจากที่นี่
แต่เรียนดีไม่ได้แปลว่าเป็นคนดี เจ๊ป้องชอบพูดเรื่องกินขี้ กินขยะเปียก พูดบ่อยจนเพื่อนเข้าใจว่าเป็นแค่มุกขำๆ มีไม่กี่คนที่รู้ว่าไม่ใช่มุกและทำใจรับได้ นางชอบของนางจริงๆ
แม้จะทำตัวไม่ค่อยน่าเคารพ แต่ตำแหน่งในกรุ๊ปไลน์เธอเป็นเจ๊หัวไว ตรรกะแม่น หัวหน้าหน่วยทะลวงฟัน น้องๆ คนไหนโดนรังแกเจ๊ป้องออกโรงก่อนเลย
พอพี่จีกลับไทย เจ๊ป้องเลยจำใจรั้งตำแหน่งศาลหลักเมืองแห่งกรุงปารีส ใครไปต้องไหว้สา ถ่ายรูปคู่เหมือนได้เห็นวัตถุโบราณ สถานที่สำคัญ มันหมดยุคของหอไอเฟลแล้วค่ะหญิง
ทั้งนี้ สิ่งที่ต้องเข้าใจอย่างหนึ่งคือเจ๊ป้องคุยกับทุกคน เพราะฉะนั้นอย่าเผลอดีใจหากนางตอบ DM เพราะนางคุยกับทุกคน และไม่ต้องเสียใจหากนางจำหล่อนไม่ได้ เพราะนางคุยกับทุกคน
ขอบคุณค่ะ
